Soundtrack mojego życia - Part 1

Muzyka. Jedyna z dziedzin sztuki, bez której trudno jest mi wyobrazić sobie codzienność. Kilka ostatnich dni było trochę gorszych niż zwykle, ale chyba powoli zmierzam we właściwym kierunku, w czym mocno pomaga mi muzyka. Może to znak, że już naprawdę się starzeję :), ale tym razem chciałbym trochę powspominać. Nie wiem, czy też tak macie, ale ja z niektórymi piosenkami jestem bardzo silnie związany i dość wyraźnie pamiętam momenty, w których po raz pierwszy je usłyszałem. Zapraszam Was zatem na krótką wyprawę ze ścieżką dźwiękową mojego życia.

I'm So Confused

Will You Show To Me?

You'll Be There For Me

And Care Enough To Bear Me

Praktycznie całe moje dzieciństwo i szkoła podstawowa to okres przypadający na największą sławę Michaela Jacksona. Mój pierwszy kontakt z jego muzyką, to wizyta u moich dwóch kuzynek w Skarżycach i przesłuchanie kilku piosenek z podwójnego kasetowego albumu Dangerous. Od tamtej pory jestem fanem MJ, a moim ulubionym utworem - "Will you be there". Nie wiem dlaczego akurat wypadło na tę piosenkę, ponieważ Michael nagrał naprawdę dziesiątki hitów, a ten utwór nie jest na pewno jego najbardziej znanym. Doskonale pamiętam za to chwilę, w której pierwszy raz zobaczyłem jak Michael wykonuje ją na żywo. Nie wiem, czy był to dokładnie 1992 r., ale w telewizji pokazywany był koncert Michaela z Bukaresztu. Oczywiście nagraliśmy go z siostrą na kasetę VHS i później odtwarzaliśmy go bez końca :) Nie rozumiałem wtedy oczywiście o czym jest ta piosenka, ale po dokładnym wczytaniu się w słowa kilka lat później, spodobała mi się jeszcze bardziej i zostanie tą ulubioną chyba już na dobre.

I never thought that this day would end

I never thought that tonight could ever be

This close to me

Cały okres liceum to odkrywanie The Cure. Pierwszą piosenką, od której zacząłem swoją przygodę z Kjurami było "Close to me". Wiąże się z nią powrót mojego kuzyna Igora BigPine (once again - thx:) ze Stanów z walizką płyt CD, wśród których znalazł się album "Galore". Moment, w którym po raz pierwszy usłyszałem ten utwór jest nadal bardzo wyraźny. Piosenka jest dość nietypowa, jak na Kjury, jednak mam do niej bardzo duży sentyment. Pamiętam też, że zaraz po przegraniu płyty CD na kasetę, katowałem tą piosenkę siebie i wszystkich znajomych. Do dziś mi się nie znudziła :]
Z The Cure wiąże się wiele innych, "fajnych inaczej" historii, ale nie chcę Was nimi zanudzać. Co ciekawe, nie pamiętam momentu w którym pierwszy raz usłyszałem moją piosenkę wszech czasów, czyli "Pictures of you". Żałuję też bardzo, że nie pojechałem na łódzki koncert The Cure w 2000 r., ponieważ uczyłem się do matury i wtedy wydawało mi się, że szkoła jest najważniejsza…

And you can’t fight the tears that ain’t coming 

Or the moment of truth in your lies 

When everything feels like the movies 

Yeah you bleed just to know you’re alive

The Goo Goo Dolls. Po raz pierwszy usłyszałem o nich, tak jak w wielu innych zespołach i wykonawcach, na trójkowej Liście Przebojów. Marek Niedźwiecki dzwonił w tamtych czasach co piątek do Aliny Dragan, która prezentowała notowania holenderskiej i europejskiej listy przebojów. W jednym z notowań, w których Pana Marka zastępował chyba Piotr Stelmach, wymieniając Goo Goo Dolls, Pani Alina przeczytała tę nazwę jako "Goł Goł Dolls". Wkrótce potem ja, jako ekspert :], oglądając kluczową scenę z filmu "Miasto Aniołów" z Nicolasem Cage'em i Meg Ryan w rolach głównych, w której podkładem był właśnie utwór "Iris", błyszczałem niedawno nabytą radiowo wiedzą.

Who's gonna tell you when

It's too late?

Who's gonna tell you things

Aren't so great?
You can't go on, thinkin' nothing's wrong, but bye

Tak jak napisałem wyżej, Trójka w znaczącym stopniu ukształtowała mój muzyczny gust. Właśnie z tego powodu planuję wkrótce pojechać do Warszawy i odwiedzić Listę Przebojów (będzie można mnie usłyszeć na żywo na antenie!). Jak wszystko dobrze się ułoży, stanie się to jeszcze w sierpniu :) Jak już będzie to pewne i będę znać konkretny termin, na pewno się nim z Wami podzielę :) Wracając do sedna - pewnie każdy z Was ma jakiegoś wykonawcę albo zespół, którego zna tylko z jednego utworu. Nie będę udawać, że jestem wielkim miłośnikiem i znawcą twórczości The Cars, ale piosenka "Drive" jest naprawdę niesamowita. Każdy może oczywiście odbierać ją na swój sposób, jednak dla mnie osobiście jest to jedna z najsmutniejszych piosenek świata. Nie wiem, czy był to akurat pierwszy raz, kiedy ją usłyszałem, ale prawie trzynaście lat temu, w czasie pewnej jesienno-sobotniej Markomanii, Marek Niedźwiecki oznajmił, że kilka dni temu, na raka zmarł Pan Samochodzik - Benjamin Orr, wokalista The Cars i zaprezentował właśnie tę piosenkę.

Come up to meet you, tell you I'm sorry

You don't know how lovely you are

I had to find you, tell you I need you

Tell you I set you apart

O grupie Coldplay po raz pierwszy usłyszałem oczywiście w Trójce, w nieistniejącej już dawno audycji Trójkowy Ekspres, autorstwa Pawła Kostrzewy. Trójka grała Coldplay na długo przed innymi stacjami w Polsce, zanim ten zespół stał się naprawdę popularny w naszym kraju. Wielkim fanem tej grupy zostałem dopiero po ich drugiej płycie - A Rush of blood to the head, wydanej w 2002 r., a moją ulubioną ich piosenką jest bezsprzecznie "The Scientist", pochodząca z tej właśnie płyty. Nie wiem dlaczego stała się nią dopiero dwa lata po wydaniu tego albumu, ale jej drugie odkrycie zawdzięczam mojej znajomej - Magdzie, dzięki której obejrzałem film "Apartament". Końcowa scena na lotnisku jest jedną z moich ulubionych w ogóle…

I got a blade in the middle of the night, don’t you mind

I nearly killed some body, don’t you mind don’t you mind

I gave you something you can never give back, don’t you mind

You’ve seen your face like a heart attack, don’t you mind

Czasem słyszę jakaś piosenkę i od razu wiem, że będzie wyjątkowa. W przypadku The 1975 mam tak z ich większością utworów, a ostatnio najczęściej słuchałem kilku z nich w takiej oto kolejności: "Falligforyou", "Intro/Set3", "Me" oraz "You". Gdybym był zdolnym autorem tekstów, to teraz napisałbym pewnie taką tetralogię.

Nie chcę winić nikogo z nas

Rozpamiętywać gorzkich chwil, wiecznie rozliczać z kłamstw

Nie chcę słuchać wyjaśnień, zbędnych słów

Jaki to ma teraz sens, gdy coś umknęło bezpowrotnie?

Edyta Bartosiewicz już wkrótce, po piętnastu latach przerwy, wyda kolejną płytę. Jakieś trzy tygodnie temu na Liście premierę miała jej najnowsza piosenka - "Rozbitkowie". Świetny utwór, po którego wysłuchaniu poczułem się jakbym przeniósł się w czasie te kilkanaście lat wstecz. Jeśli cała płyta będzie taka, jak ta piosenka, to wyjątkowo długie na nią oczekiwanie na pewno się opłaci.
Słodko-gorzcy "Rozbitkowie" pomogli mi również coś sobie uświadomić. Zajęło mi to zdecydowanie za dużo czasu, ale w końcu dotarło do mnie, że od samego początku, czyli gdzieś tak od początku stycznia płynąłem na tej łódce sam i w zasadzie od razu do góry dnem. Z jednej strony szkoda, że byłem tam tylko ja, z drugiej jednak fajnie było się tak po raz pierwszy w życiu przepłynąć...